Het kost dit zevenkoppige Calexico deze avond geen enkele moeite om het publiek mee te nemen. Vrijwel de helft van het concert bestaat uit songs van 'Algiers' en de andere helft is mooi verdeeld onder de overige albums. Opvallend is de sterke wisseling tussen muzikale stijlen en emoties. 'Algiers' is een vrij donker album en staat vol met sterke songs die live een stuk imposanter klinken. Daarentegen kiest de band met vroeger materiaal meer voor vreugde en een hoger tempo. Van het intens mooie 'Fortune Teller' tot het feestelijke 'Across The Wire'. Dit maakt het een afwisselende en tevens spannende avond. Een uptempo rockliedje als Splitter van de nieuwe plaat springt er bijvoorbeeld uit na Across The Wire, hier juist subtiel opgesierd met twee trompetten, terwijl een van de blazers ook druk is met zijn vibrafoonpartijen.
Broeierige midtemposong Maybe On Monday is een hoogtepunt, evenals het intiem beginnende maar tot een bijna harde rocksong uitgroeiende All Systems Red, het enige moment van de avond dat je drie elektrische gitaren op het podium ziet. De stemmingswisselingen zijn dan soms wat hevig: een cover van Minutemen's Corona, afgezet tegen intiemere prachtliedjes als Fortune Teller en Two Silver Trees. Meer covers: een mooie oude van Love: Alone Again Or.
De toegift begint met 'Little Black Egg' van The Nightcrawlers waarbij voorprogramma The Dodos ook mogen meedoen, waarna het feestje in de zaal nog eens hevig losbarst met oude favorieten The Crystal Frontier en Guero Canelo. Tot slot kiest Calexico voor de moeilijke weg en eindigt het met het prachtige ingetogen 'The Vanishing Mind'.