De legendarische Van Morrison deed in Grolloo waarvoor hij gekomen was. Exact 75 minuten duurde zijn optreden vrijdagavond op de eerste dag van de vierde editie van het tweedaagse Holland International Blues Festival.
Na de klassieker Brown eyed girl en het afsluitende Gloria verliet hij om 21.28 uur zingend het podium. En als we organisator en dorpsbewoner Johan Derksen mogen geloven vloog hij direct na de show terug naar huis.
Of de 73-jarige Sir George Ivan Morrison het nog weet dat hij ooit in café Hofsteenge biljartte met Harry Muskee, we zullen het nooit weten. Hij had toen nog rood haar, Grolloo heette nog Grollo en Cuby and The Blizzards was niet alleen de trots van Drenthe maar ook de beste bluesband van Nederland. Een halve eeuw later was Van the Man dus even terug, ditmaal in een enorme tent die is neergezet op het grasveld achter het cafcafé, middenin het nog geen duizend inwoners tellende tot Blues Village omgedoopte dorp.
Wat zou het, de man heeft het nooit van gelikte kunstjes of pleasen moeten hebben. Van Morrison blies wat op zijn saxofoon en mondharmonica en liet vooral zijn stem spreken. En die bleek nog niets aan louterende impact te hebben ingeboet. Magistrale timing, blue eyed soul op zijn best.
Los van het zingen hoorden we Van Morrisons stem alleen op de momenten waarop hij zijn bandleden instrueerde welk lied meteen daarna moest worden ingezet. Symphony kid. Wild night. Once was my life. Het houdt zijn uitstekende begeleiders scherp, want bij de wispelturige zanger is geen avond dezelfde. De setlijsten van de twee concerten eerder deze week in Duitsland verschilden onderling al, in Grolloo deed Van Morrison weer een andere greep uit zijn meer dan veertig platen omvattende, indrukwekkende oeuvre.
In een razend tempo ging het, geen tijd te verliezen. Helemaal terug in de tijd ging het met Here comes the night waarmee Them halverwege de jaren zestig een hit scoorde. Baby, please don't go kwam langs in een medley en er werden songs van helden gespeeld: Ride on Josephine (Bo Diddley) en Boppin' the blues (Carl Perkins).
Werk dat recent verscheen op respectievelijk The healing game en Roll with the punches. Het tekent Van Morrison, hij is uitzonderlijk productief de afgelopen jaren. Wellicht heeft het iets te maken met zijn recente scheiding na 26 jaar huwelijk van voormalig Miss Ierland, Michelle Rocca. De liefde werd in allerlei vormen bezongen zonder dat Van Morrison een krimp gaf. En hoe wrang, I can't stop loving you werd massaal meegezongen door het publiek.
Eerlijk is eerlijk, zo'n Van Morrison zie je liever in een wat intiemere omgeving. Al is het prachtig natuurlijk dat het Holland International Blues Festival eindelijk was gelukt hem te strikken. Een ster met zo'n status in een weiland in Drenthe, het begint na Ringo Starr, Bonnie Raitt, Tedeschi Trucks Band, Buddy Guy en Joe Bonamassa ondertussen bijna gewoon te worden. Het is te hopen dat het festival nog kansen ziet om wat sterren naar Grolloo te halen, anders eindigt het initiatief dat het dorp op de Europese blueskaart heeft gezet na volgende jaar pardoes. Holland International Blues Festival
Een bliksembezoek was het: Van Morrison viel gisteren onverwacht binnen bij het C+B Museum in Grolloo. Dat deed hij vlak voor zijn optreden op het Holland International Blues Festival, schrijft het museum op de eigen website.