Van het nieuwe studioalbum “When The Deal Goes Down” worden deze avond een aantal nummers gespeeld. Bijvoorbeeld Liitle Bird en het prachtige 'Soldier of Misfortune'dat hij laat overgaan in het oudere 'If My Eyes Go Blind'.. Sergio Webb blijkt een meesterlijk gitarist, die zowel ruig als ingetogen kan spelen. Olney lijkt onvermoeibaar en speelt bijna een uur in de eerste set, zodat hij gewaarschuwd wordt door de crew dat pauzeren natuurlijk mag. Een paar covers prijken op de setlist. Zoals het Townes van Zandt nummer 'Snowin On Raton'. Ook het Tom Waits nummer 'Clap Hands' wordt ingeleid door een (gefingeerd?) telefoongesprek met Waits zelf, die in het midden van een nacht gebeld zou hebben met de boodschap, dat het hem was opgevallen dat Olney nooit een nummer van zijn hand speelde. Na een dikke twee uur spelen verlaten Olney en Webb het podium, maar de staande ovatie dwingt ze om ook nog een paar toegiften te spelen. De mannen doen dat met veel plezier.